Rusten

''Vijand zo te horen,Én te zien...'' Zei ze,En probeerde een lampje,Mobiel of iets dergelijks te zoeken..,.,

"Licht svp, ik kijk graag naar wat ik eventueel ga neerknallen!" Zei Max, wiens stem een beetje trilde. "En snel..?!" Hij laadde de shotgun, en trok met een ruk de veiligheidspal er van af.

''Jaa,Ik ben toch bezig!'' Zei ze Geïrriteerd,En scheen met haar mobiel,Op een vaag schepsel.
''Het zou fijn zijn als je nú ging knallen!'' Zei ze,Toen het schepsel nét van plan was Haar te bijten...

"Dankje!" Max keek naar het creatuur dat voor hem stond, en de kaken van het humanoïde wezen begonnen uit elkaar te kronkelen, en maakte plaats voor allerlei getandde zuigers.. "DAMN!" Hij haalde de trekker over,e n toen het creatuur naar het toe sprong, werd zijn sprong abrupt afgebroken door de stroom hagel uit de shotgun.

Het was stil,En Soraya deed haar ogen open.
Ze zat onder Groene smurrie.
''...En dat méénde ik wat ik niet zei! HAAT AAN ZOMBIE'S!'' Zei ze verontwaardig en geïrriteerd. Ze veegde wat slijm van haar gezicht.

"Dit is geen zombie denk ik." Max trapte tegen het ding aan, en kokhalsde door de geur van verotting die uit zijn levenloze lichaam kwam. "Alhoewel het wel zo ruikt.. MAar mensen en zombies hebben toch geen groen slijm als lichaamvloeistoffen?" vroeg hij verbaasd.

''Misschien wel hun huisdier...Het deed me sterk denken aan een mislukt konijn..'' Zei ze droog.

"Hmm.." Max deed alsof hij diep nadacht, en grinnikte. Hij pakte walgend het ding vast, n gooide het van de brug af, waar het een groene plek achterliet op het water. "Klaar is kees.."

Soraya haalde opgelucht adem.
''Kan ik tenminste weer normaal adem halen...'' Zei ze.

"Mee eens." Proestte Max uit, en hij bleef even kokhalsend over de brug hangen. "Gatverdámme wat smerig..."